زنهار زآهشان بیندیش از اوحدالدین کرمانی رباعی 4

1 کو دل که بگوید نفسی اسرارش کو گوش که بشنود دمی گفتارش

2 معشوقه جمال می نماید شب و روز کو دیده که تا برخورد از دیدارش

1 هر دل که به میدان هوای تو بتاخت با نیک و بد زمانه یکسان در ساخت

2 دلها همه در بوتهٔ عشق تو گداخت چونانک تویی جز تو تو را کس نشناخت

1 بی نیش مگس به نوش شهدی نرسی بی جان کنشی به نیک عهدی نرسی

2 ننهاده به جهد هیچ کس را ندهند لیکن بنهاده جز به جهدی نرسی