زنهار مرو به گله خاموشان از قدسی مشهدی رباعی 507

1 چشم عیبت چو نباشد گل و خاشاک یکی‌ست پاک‌بین را همه جانب نظر پاک یکی‌ست

2 عالمی قرب غمت یافته اما نه چو من کشته بسیار ولی بسته فتراک یکی‌ست

1 داد گلبن در چمن یاد از گل‌افشانی مرا بلبلان کردند تعلیم غزل‌خوانی مرا

2 راز من چون نقش پیشانی ز کس پوشیده نیست از ازل بازست چون آیینه پیشانی مرا

1 گشادی طره و مشک ختن سوخت نقاب از رخ فکندی و چمن سوخت

2 اسیران غمت را آتش عشق چو تار شمع در یک پیرهن سوخت