دل بدام زلف مشکین است باز از نشاط اصفهانی غزل 6

1 هر بلایی کزو رسید مرا به عطایی دهد نوید مرا

2 دوش از زلف و ابروان می‌داد گاه بیم و گهی امید مرا

1 روز طرب و خرمی دولت و دین است دوران زمان شاد به دارای زمین است

2 میگفت و همی دید در آیینه بمژگانش آن تیر که از جوشن جان بگذرد این است

1 رخی بغیر رخ دوست در مقابل نیست ولی چه چاره که بیچاره دیده قابل نیست

2 وفا مگر که نکو نیست در زمانه که نیست نکوییی که در این خوی و این شمایل نیست