زبس که می کند آن چشم فتنه از ابن حسام خوسفی غزل 88

1 زبس که می کند آن چشم فتنه بر من ناز به جان رسید دل از عشوه های آن طناز

2 تطاول سر زلفس نمی توانم گفت که کوتهست مرا عمر و قصه ایست ذراز

3 سرشکِ پرده در من ز عین غمّازی بدان رسید که بر رو فکند مارا راز

4 چو دسترس نبود آستین کشیدن دوست بر استانه ی او روی ما و خاک نیاز

5 دلم ز نرگش جادوی او حذر می کرد خبر نداشت ز افسون غمزه ی غمّاز

6 خوش است یکدمه عیش ار زمانه دمساز است ولی زمانه به یکدم نمی شود دمساز

7 ز روزگار شکایت نشاید ابن حسام «زمانه با تو نسازد تو با زمانه بساز»