ز میرزا ابوالخیر والا از جویای تبریزی قطعه‌ 10

1 ز میرزا ابوالخیر والا نژاد گلی در ریاض نجابت شکافت

2 به هر سوسو نسیمی کز آن گل وزید غبار کدورت ز دلها برفت

3 چو خورشید نور جمالش بدید رخ خویش در پردهٔ شب نهفت

4 لب غنچه و گوش گل در چمن به این مژده دارند گفت و شنفت

5 دلم بهر تاریخ میلاد او در معنی از منقب فکر سفت

6 سراپا زبان غنچه سان شد نخست پس آنگه «گل باغ امید» گفت