جویای تبریزی

ز میرزا ابوالخیر والا از جویای تبریزی قطعه‌ 10

قطعه‌ 10 ام از 1266 قطعات

خانه / جویای تبریزی / دیوان اشعار جویای تبریزی / قطعات در دیوان اشعار / قطعه‌ شماره 10

1 ز میرزا ابوالخیر والا نژاد گلی در ریاض نجابت شکافت

2 به هر سوسو نسیمی کز آن گل وزید غبار کدورت ز دلها برفت

3 چو خورشید نور جمالش بدید رخ خویش در پردهٔ شب نهفت

4 لب غنچه و گوش گل در چمن به این مژده دارند گفت و شنفت

5 دلم بهر تاریخ میلاد او در معنی از منقب فکر سفت

6 سراپا زبان غنچه سان شد نخست پس آنگه «گل باغ امید» گفت

جویای تبریزی

شعر شعر کهن قطعه‌ جویای تبریزی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از جویای تبریزی

1 رنگین کنی زخون جگر گر خیال را شاید که دلنشین شود اهل کمال را

2 در پیش قامت تو چو بید موله است سر بر زمین ز بار خجالت نهال را

1 به نیروی محبت در کنار آرم میانش را به زور ناتوانی می کشم آخر کمانش را

2 بساطی چیده رنگین چشم بد دور از نگاه او بود هردم زخون تازه ای گرمی دکانش را

1 داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما چون غنچه بود زخم تو جزو بدن ما

2 دور از گل رخسار تو مانند شکوفه از پنبهٔ داغ است به تن پیرهن ما

شاعر شعر ز میرزا ابوالخیر والا نژاد جویای تبریزی می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر ز میرزا ابوالخیر والا نژاد قطعه‌ است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, طبیعت, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1266 / 10

شعرقبلی

بنر