1 زان پس که هزار غصّه خورم در بندگیت سه سال آزاد

2 گفتم شودم جرایت افزون چون هر کس را زیادتی داد

3 افزون نشد این و آنچه خود بود یکبارگی از قلم بیفتاد

4 از صورت حال خود برین شکل دانی که چه آیدم همی یاد

5 خر رفت که آورد سرویی ناورد سرو و گوش بنهاد