زین پیش لطف بود و کنون از هلالی جغتایی غزل 368

1 زین پیش لطف بود و کنون جور و کین همه اول چه بود آن همه؟ آخر چه این همه؟

2 خوبان، ز اهل درد شما را چه آگهی؟ ایشان نیازمند و شما نازنین همه

3 غمهای دوست، اندک و بسیار هر چه هست بادا نصیب این دل اندوهگین همه!

4 ای دیده، از غبار رهش توتیا مجوی کز گریه تو گل شده روی زمین همه

5 گر ناگهان به سوی هلالی قدم نهی سازد نثار مقدم تو عقل و دین همه