1 مرا زین پیش خاطر چندگاهی بانواع سخن میبود مایل

2 غزل میگفتم و مدح و مرائی هجا گفتن نبودم نیز مشکل

3 کنون از جور گردون بسته بینم در گوهر فشانی بر افاضل

4 غزل را عشق را یار ندارم من یکی زین هر دو حاصل

5 بمدحت هم نیابم اهتزازی ز صاحب منصبان بی فضایل

6 هجا را نیز اثر چندان نبینم درین مشتی خسیس دون جاهل

7 کنون چون زنده را فهم سخن نیست مدیح مرده باشد سعی باطل

8 چو حال شعر از اینسان شد که گفتم همان بهتر کزین پس مرد فاضل

9 مراثی و غزل دیگر نگوید شود از زیور اشعار عاطل

10 ندارد رنجه خاطر تا تواند بمدح و هجو این مشتی اراذل