زین پیش داشت یار غم کار از سلمان ساوجی غزل 240

1 زین پیش داشت یار غم کار و بار یار آخر فرو گذاشت به یکبار کار یار

2 عمری گذشت تا سخنم را به هیچ وجه در خود نداد ره، دهن تنگ بار یار

3 چندانکه می‌روم ز پی یار جز غبار چیزی نمی‌رسد به من از رهگذار یار

4 افتاده‌ام به بحری وانگه کدام بحر؟ بحری که نیست ساحل آن جز کنار یار

5 بار جهان کجا و دل تنگم از کجا؟ جایی است دل که نیست در و غیر بار یار

6 نگرفته است دامن من هیچ آب و خاک الا که آب دیده و خاک دیار یار

7 یار ار به اختیار تو شد نیک، ور نشد واجب بود متابعت اختیار یار

8 چون غنچه‌ام اگر چه بسی خار در دل است من دل خوشم به بوی نسیم بهار یار

9 بلبل گذاشت شاخ سمن، میل خار کرد یعنی که خوشتر از گل اغیار خار یار

10 سلمان! تو چند دعوی یار کنی که خود پیداست بر محک محبت عیار یار؟