زآن ملک حذر کن که در او از آشفتهٔ شیرازی غزل 294

1 زآن ملک حذر کن که در او پادشهی نیست آنشه نکند زیست که او را سپهی نیست

2 جز از دهن تنگ تو دلها نگشاید جز از خم زلف تو بخاطر گرهی نیست

3 بیحد دلم از خانقه ایشیخ به تنگست زین خانه بمیخانه همانا که رهی نیست

4 آن گلبن عشق است که پیوسته ببار است گل بر سر شاخ ارچه گهی هست گهی نیست

5 از حشمت موران ره عشق چگویم بی شبهه سلیمان بچنین دستگهی نیست

6 گر گشته ات آید پی دعوی بقیامت جز ناخن مخضوب تو او را گوهی نیست

7 ای اطلس زرتار غم عشق چه جنسی کاین دیبه بیرنگ بهر کارگهی نیست

8 در مسلک عشاقش جز میته نخوانند آن مرغ که او بسمل تیر نگهی نیست

9 هر کس به پریشانی آشفته زند طعن او را خبر از حلقه زلف سیهی نیست

10 عشق است علی مظهر حق نور ولایت جز در دل ویرانه اش آرامگهی نیست