هرگز ز زلف خویان بوی وفا از کمال خجندی غزل 548

1 هرگز ز زلف خویان بوی وفا نباید گر تو شنیدی این بو باری مرا نیاید

2 مشتاق پای بوسم زآن بر سرم نباتی منعم ز بیم خواهش پیش گدا نیاید

3 دی گفته ای به تحفه آرید سر بر این د عاشق به سر بیابه آنجا اما به پا نیاید

4 پیش تو بهر نام است آمده شد رقیبان دور از خدا، به کعبه بهر خدا نباید

5 گر خرمیم و خندان از عمر نشریم آن روزی که از تو ما را درد و بلا نباید

6 عاشق نخواست دنی از دوست بلکه عقبی حرص و لئیم طبعی از پادشاه نیاید

7 نطع کمال خوشتر از فرش پادشاهان کز پوریای رندان بوی ریا نیاید