طعن ها زاهد به عشق پاک از جویای تبریزی غزل 645

1 طعن ها زاهد به عشق پاک دامن می زند از سفاهت آستین بر شمع ایمن می زند

2 رفتی از باغ و چو طاووس بدام افتاده ای بال و پر در خاک و خون دور از تو گلشن می زند

3 می برد از جنگ با اغیار نقد خاطرم می کششد خنجر به غیر و تیغ بر من می زند

4 بسکه پر گرد کدورت شد ز دل تا دیده ام مهر و مه را هر نگاهم گل به روزن می زند

5 چون نسوزم کز غمش بر آتش پنهان دل آمد و رفت نفس پیوسته دامن می زند

6 سرو قدت چون پی گلگشت آید در خرام خنده ها جویا بهار از گل به گلشن می زند