زاهد که ز عشق لافد از مشتاق اصفهانی رباعی 208

1 به دل چگونه توان داغ عشق پنهان داشت به پنبه آتش‌سوزان نهفته نتوان داشت

2 نشد نصیبم از آن بوسه چه حالست این که تشنه مردم و لعل تو آب حیوان داشت

1 ای باد بگو آن شه رعنا پسران را سر خیل بتان خسرو زرّین‌کمران را

2 ناخن زن داغ دل ارباب محبت صیقل‌گر آئینه صاحب‌نظران را

1 خدا را ای نسیم احوال زار مستمندی را به جان از خار هجر آماده هر ساعت گزندی را

2 به بین و چون کبوتر سوی دورافتاده یار من مهیا شو از این گلزار پرواز بلندی را