1 زاهد بنای سست ورع را خراب گیر بگذار سبحه از کف و جام شراب گیر

2 از باده گرم ساز نفس را و بعد ازان دریوزه کن چو لاله و آتش ز آب گیر

3 جز آنچه داده اند به هرکس، ازو مخواه از شمع روشنایی و از گل گلاب گیر

4 از خاک راه عشق به دست آر سرمه ای میل زری ز هر مژه چون آفتاب گیر

5 از کاهلی به دام تو عنقا شده شکار بر قصد صعوه ساز کمین و عقاب گیر

6 بر خصم دستبرد حریفان چنین کنند بیدار شو شبی و جهان را به خواب گیر

7 ما طایران عرصه ی گلزار آتشیم دامی به راه ما نه و مرغ کباب گیر

8 از ما چو کوهسار سؤالی که می کنی خاموش باش و گفته ی خود را جواب گیر

9 ضایع مکن درین چمن اوقات خویش را گل چیده ایم ما، تو بیا و گلاب گیر

10 هرگاه خواستی، نتوان خورد می سلیم ساغر به روز ابر [و] شب ماهتاب گیر