1 زاهد مخمور را راهِ مناجات بس عارف مجموع را کنج خرابات بس

2 شاهد ما گو درآی تا نظری خوش کنیم بی‌غرض عشق را ذوق ملاقات بس

3 زهد مورز ای فقیه باده ‌خور و عشق باز گر دم ما می‌زنی هم روش مات بس

4 معرفت کردگار وصف کن ار عارفی ور نه کرم کن خموش چند کرامات بس

5 ز آن چه تو گم کرده‌ای باز نیابی به بانگ نعره مزن تا به کی زین همه طامات بس

6 رمز نزاری نگر تا که بدانی که چیست یعنی اگر طالبی رهبرِ دانات بس