زاهد خام بهرزه چو برآرد از آشفتهٔ شیرازی غزل 1057

1 زاهد خام بهرزه چو برآرد نفسی هست معذور که دروی نگرفته قبسی

2 کی رود شوق لبت از سرم از گفته شیخ طالب قند گریزد زهجوم مگسی

3 تار مطرب شکند شیخ که اینست صواب نفس تار ار شکنی عین صواب است بسی

4 هر که را شحنه عشق است بمنزلگه دل نیستش بیم زعقل ارچه گمارد عسسی

5 کی کنند از در انصاف زباغش بیرون گرد گلزار هم ار سر بزند خاروخسی

6 روح آشفته پی طوف حریم شه طوس همچو مرغی که بگلشن بپرد از قفسی