زفریادم نه بیجا کوهسار از جویای تبریزی غزل 489

1 زفریادم نه بیجا کوهسار آهنگ بردارد زدرد ناله ام افغان دل هر سنگ بردارد

2 ته سنگ گرفتاری نماند از نگین دستش تواند هر که دل از فکر نام و ننگ بردارد

3 ز دل گرد کدورت برد اشارتهای ابرویش مگر این صیقل از آیینهٔ ما زنگ بردارد

4 به رنگ پرتوی کز شمع محفل هر طرف افتد هوا از پهلوی رخسارهٔ او رنگ بردارد

5 سر و کار دل دیوانه ام افتاد با طفلی که هر جا ناله بر می دارد این سنگ بردارد

6 نه تنها جذب حسنش می برد از سینه دل جویا صفا ز آیینه، از می نشئه وز گل بردارد