ز پهلوی ریاضت کسب انوار از جویای تبریزی غزل 943

1 ز پهلوی ریاضت کسب انوار سعادت کن دلت را از گداز تن حباب بحر رحمت کن

2 دل ز افسردگیها مرده ام را جانی از نو بخش به شکر خند لطفی کار صد شور قیامت کن

3 صفای دل به نان خشک کی حاصل شود زاهد به آب خشک هم چندی چو آیینه قناعت کن

4 مبادا از ترحم مرهم داغ دلم باشی به داغ دیگرش مرهون منت کن، مروت کن!‏

5 بود موی سفیدت جادهٔ راه فنا جویا تو هم این قامت خم گشته را محراب طاعت کن