ز خانه تاخت برون کرده از محتشم کاشانی غزل 340

1 ز خانه تاخت برون کرده ساغری دو سه نوش لب از شراب در آتش گل از عرق در جوش

2 خمار رفته ز سر تازه نشاء از می تلخ اثر ز تلخی می در لبان شهدفروش

3 چو شاخ گل شده کج در میان خانه زین اتاغه از سر دستار میل سر دوش

4 ز رخش راندنش از ناز در نشیب و فراز زمین ز شوق به افغان و آسمان به خروش

5 نموده دوش بدوش ابروان خم به خمش به زور غمزهٔ کمان‌ها کشیده تا سردوش

6 سرشک کرده هم آغوش کامکاران را قبای ترک که تنگش کشیده در آغوش

7 لباس بزم به برآمد آن چنان که مگر رود جریده زند برهزار جوشن پوش

8 ز حالت مژه آن عقل مات مانده که چون یکی شراب خورد دیگری رود از هوش

9 ستاده محتشم از دور بهر عرض نیاز لب از اشاره به جنبش زبان عرض خموش