ز عمر رفته چه نقصان به کامرانی از سلیم تهرانی غزل 875

1 ز عمر رفته چه نقصان به کامرانی من بود شکوفه ی پیری، گل جوانی من

2 چو تب مفارقت از من گزید، می میرم که آتش است چو شمع آب زندگانی من

3 چمن به باد خزان داده ام، نمانده گلی به غیر آبله در دست باغبانی من

4 مرا به گلشن وصلت رسانده، نیست عبث به بال خویش چو طاووس، گلفشانی من

5 ز عمر تلخ، پشیمان شدم ز آب حیات نصیب خضر رهم باد، زندگانی من!

6 سلیم، خون مرا می خورد چو آب آن گل نتیجه ی عجبی داد باغبانی من