ز خاکم چو خونین گیایی برآید از جامی غزل 320

1 ز خاکم چو خونین گیایی برآید ز هر شاخ برگ وفایی برآید

2 چو آتش مشو تند و سرکش مبادا که دود از دل مبتلایی برآید

3 به بوی تو از جا جهم مست و بی خود ز هر سو که آواز پایی برآید

4 نکو گوش کن کان منم گرد کویت چون شبها فغان گدایی برآید

5 دوم پیش چون اشک و حال تو پرسم ز کوی تو چون آشنایی برآید

6 طبیبا یکی دفتر خویش بگشا بود درد ما را دوایی برآید

7 بسی باید از دیده خون ریخت جامی که کام دل از دلربایی برآید