ز خوان وصل تو تا با من گدا از کمال خجندی غزل 438

1 ز خوان وصل تو تا با من گدا چه رسد به جز جگر به گدایان بینوا چه رسد

2 البته که پر شکرست آن به هیچ کس نرسید ازان دهان که ز هیچ است که مرا چه رسد

3 هزار تشنه به آبه لبی چو قطره آب میان آن همه از قطره بما چه رسد

4 تو کیستی و من ای دل که جرعه زین جام بصد چو جم نرسد تا من و تا چه رسد

5 چنین که بر سر کوی نو نیغ میبارد به جز بلا بسر عاشق از هوا چه رسد

6 از نیزه بازی مژگان شوخ چشمانم سنان به سینه رسید و هنوز تا چه رسد

7 کمال چون نرسد جز جفا ز اهل وفا قیاس کن که ز خویان بیوفا چه رسد