ز شهر تن نکنی دل به ملک جان نرسی از جامی غزل 989

1 ز شهر تن نکنی دل به ملک جان نرسی بر این جهان ننهی پا بر آن جهان نرسی

2 حضیض نفس زمین و آسمان ست ذروه عشق تو پای بست زمینی به آسمان نرسی

3 دو روزه حبس قفس سهل باشد ای بلبل ازان بترس که دیگر به بوستان نرسی

4 زبان عشق چه داند فقیه شهر این حرف مگوی تا به حریفان هم زبان نرسی

5 صدای بانگ جرس می رسد ولی از دور به ره مخسب مبادا به کاروان نرسی

6 نشان عشق چه پرسی ز هر نشان بگسل که تا اسیر نشانی به بی نشان نرسی

7 حجاب سر حقیقت همین تویی جامی گمان مبر که ازین بگذری به آن نرسی