ز شوق وصل چو پروانه در سراغ از سلیم تهرانی غزل 677

1 ز شوق وصل چو پروانه در سراغ مسوز برای سوختن خود عبث دماغ مسوز

2 غم زمانه مخور، عشق آفت تو بس است چو آتشی همه تن، لاله وار داغ مسوز

3 دماغ می کشی امشب ز هر شبت بیش است به لب بگیر صراحی، دل ایاغ مسوز

4 وفا ندیده ز خوبان کسی، مکش آزار دماغ از پی بوی گل چراغ مسوز

5 سلیم ناله ی بلبل بس است گلشن را تو لب ز ناله ببند و بساط باغ مسوز