ز بس اندیشه از آشوب ملک از سلیم تهرانی غزل 451

1 ز بس اندیشه از آشوب ملک جم، نگین دارد همیشه نقره خنگ خویش را در زیر زین دارد

2 جهان سامان خود را عیب پوش ناقصان سازد ندارد دست هرکس را که بینی آستین دارد

3 سمندروار بر دریای آتش می زند خود را ز مکتوبم کبوتر گرچه بال کاغذین دارد

4 فکنده چین بر ابرو از برای زیب حسن او را دل ما شکوه ای گر دارد از نقاش چین دارد

5 گهی نالم، گهی گریم، گهی سوزم، گهی میرم زمانه بی توام گر زنده دارد، این چنین دارد

6 سزد گر لاف همچشمی به شاهان می زند دهقان سلیمان خود است آن کو نگین واری زمین دارد

7 نهد هر کس سلیم از مهر دستی بر دل ریشم چو نیکو بنگرم، نیشی نهان در آستین دارد