ای چو گل افکنده هوس های از سلیم تهرانی مثنوی 10

1 بس است شاهد مستی همین گلستان را که فاش کرده همه رازهای پنهان را

2 ز جوش لاله و گل در چمن چراغان است ببین ز ابر سیه، دود آن چراغان را

1 یوسف هندی نژاد من مرا از بر گریخت دل کجا ماند به جای خویش چون دلبر گریخت

2 بود هندستانی و از روی خود مهتاب دید زان به شبگیر بلند آن شوخ مه پیکر گریخت

1 تا چند کنی خون دل صاحب نظران را بر سنگ زنی شیشه ی خونین جگران را

2 از یاری اختر مطلب کام در افلاک با سنگ در خانه مزن شیشه گران را