ای خیال رخ تو در دیده از جهان ملک خاتون غزل 1241

1 ای خیال رخ تو در دیده مه ز روی تو نور دزدیده

2 ای سهی سرو ما دمی بخرام تا کنم مسکن تو در دیده

3 دلم از جان شدست بنده ی تو آن رخ دلفریب تا دیده

4 تا به کی در فراق جان بدهد آن دل مستمند غم دیده

5 گوش جانم ز لعل چون شکرت سخنی دلپذیر نشنیده

6 یا که اندر همه جهان چون تو دیده بخت من کسی دیده

7 رقعه ی دلپذیر بنده نواز بر دو دیده نهاده پیچیده

8 سرو و طوبی و نارون باری درد از آن قامت تو برچیده

9 دل مسکین من سراسیمه در جهان از غم تو گردیده