ای دیده اقبال از مجیرالدین بیلقانی رباعی 125

1 بلبل آمد به در باغ و ز گل راه بخواست وز گل این بار به فریاد و علی الله بخواست

2 گل بدو گفت اگرت آرزویی هست بخواه خدمت خاص گلستان به سحرگاه بخواست

1 دلی که تحفه تو جان مختصر سازد بسا که قوت خود از گوشه جگر سازد

2 در آشیان دو عالم نگنجد آن مرغی که او ز شیوه عشق تو بال و پر سازد

1 تن به مهر تو دل ز جان برداشت جان امید از همه جهان برداشت

2 پاسبان صبر بود بر در دل دزد غم ساز پاسبان برداشت