جهان را عنبر افشان کرده ای باز از فایز بیتی‌ 243

1 خداوندا جوانیم بسر رفت درخت شادکامی بی ثمر رفت

2 درخت شادکامی عمر فایز سرشام آمد و بانگ سحر رفت

1 نمی‌بینم ز مردم آشنایی نمی‌آید ز کس بوی وفایی

2 مده فایز به وصل گلرخان دل که آخر می‌کشندت از جدایی

1 جهان رفت و جوانی و چمن رفت گل نسرین و سرو و یاسمن رفت

2 پس از من دوستان گویند:«افسوس که آخر فایز شیرین سخن رفت»