هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی از جامی غزل 293

1 هرگز ای شوخ سوی خسته دلی دیدی نی حال عشاق جگرسوخته پرسیدی نی

2 مرد صد تشنه به خاک رهت ای آب حیات قطره ای بر لب یک تشنه چکانیدی نی

3 لطف رفتار تو را هست هزاران کشته به سر تربت یک کشته خرامیدی نی

4 بود گشتن ز ره و رسم وفا قاعده ات بهر یک بیدل ازین قاعده گردیدی نی

5 مرغ و ماهی همه از ناله ما نالیدند هرگز این ناله شنیدی تو و نالیدی نی

6 صحبت غنچه لبان هست دلا باغ مراد به مراد خود ازین باغ گلی چیدی نی

7 جامی از کوی مغان مست و کف انداز رسید بگذر ای محتسب شهر شتر دیدی نی