غافل گذشتی از دل امیدوار از فروغی بسطامی غزل 410

1 غافل گذشتی از دل امیدوار من رسوای اگر چنین گذرد روزگار من

2 امشب به بزم خندهٔ بی اختیار تو افزون نمود گریه بی اختیار من

3 من نیستم حریف تو با صدهزار دل کز یک کرشمه می‌شکنی صدهزار من

4 یک عمر را به روزه بسر برده‌ام مگر روزی لبت رسد به لب روزه‌دار من

5 در زلف بی قرار تو باشد قرار دل بر یک قرار نیست دل بی قرار من

6 کشتی مرا و تا سر خاکم نیامدی آه از سیاه‌بختی خاک مزار من

7 گویند از آن نگاه نهانی چه دیده‌ای پیداست آن چه دیده‌ام از خاک زار من

8 بخت سیاه بین که دو چشمم سفید شد در کار گریه‌ای که نیامد به کار من

9 روز و شبی که مایهٔ چندین عقوبت است روز قیامت است و شب انتظار من

10 سر تا قدم کرشمه و ناز است و دلبری شاهین تیز پنجهٔ عاشق شکار من

11 آن بختم از کجاست فروغی که روزگار روزی کند نشیمن او در کنار من