ای رفته به فرخی و فیروزی از انوری ابیوردی قصیده 196

1 ای رفته به فرخی و فیروزی باز آمده در ضمان به‌روزی

2 بر لالهٔ رمح و سبزهٔ خنجر در باغ مصاف کرده نوروزی

3 چون تیر نهاده کار عالم را یک ساعت در کمان تو گوزی

4 تو ناصر دینی و ازین معنی یزدان همه نصرتت کند روزی

5 در حمله درنده‌ای و دوزنده صف می‌دری و جگر همی دوزی

6 پروانه سمندر ظفر باشد چون مشعلهٔ سنان بیفروزی

7 فرزین بنهی به طرح رستم را آنجا که به لعب اسب کین‌توزی

8 صد شه به پیاده پی براندازد آنرا که تو بازیی بیاموزی

9 می‌ساز به اختیار من بنده تا خرمن فتنها همی سوزی

10 ای روز مخالفانت شب گشته می خور به مراد خود شبانروزی