ای داده مرا به عشق سرگردانی از ملک خاتون رباعی 342

1 دوش روی یار می دیدم به خواب آن خیال خواب بودم یا سراب

2 نیست از بخت جهان آن باورم کم به طالع تابد از وصل آفتاب

1 ای رخت آیینه ی لطف خدا زلف تو دلبند و لعلت دلگشا

2 پادشاه ملک حسنی از کرم رحمتی کن بر گدا ای پادشا

1 صنما سنگ دلا سرو قدا مه رویا دلبرا حور وشا لاله رخا گل بویا

2 شیوه از چشم تو آموخت مگر نرگس مست روشنی از تو ربودست مه و خور گویا