ای کرده پر از خاک جفا مفرش از مجد همگر رباعی 520

1 ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل وی داده به باد عیش های خوش دل

2 می ترسم ازان دعا که در وقت سحر من باشم و آب دیده و آتش دل