ای که با طرّه پرچین از امیر شاهی سبزواری غزل 163

1 ای که با طرّه پرچین و شکست آمده‌ای چشم بد دور، که آشفته و مست آمده‌ای

2 همچو گل رخت نیفکنده مکن عزم سفر بنشین، چون بر ارباب نشست آمده‌ای

3 کرده‌ای نسبت بالاش به طوبی، هیهات برو ای خواجه، که با همت پست آمده‌ای

4 دامن چون تو نگاری ز کف آسان ندهم که به خونابه بسیار به دست آمده‌ای

5 شاهی از عمر ابد یافته‌ای بهره، که تو کشته آن دو لب باده‌پرست آمده‌ای