دو گیسو را به دوش انداختی تو از فایز بیتی‌ 355

1 برفت آن یار و از ما مهر برداشت خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

2 به فایز آنچه کرده آن جفا جو نه باور کرد دل نه عقل پنداشت

1 سوار خنگ خوش رفتارم امشب روانه جانب دلدارم امشب

2 چو سلطان حبش فایز ز شوقش جهان زیر نگین پندارم امشب

1 بگو آن قاصد نیکو لقا را ببر بر دوستان پیغام ما را

2 همان ساعت که دیدی یار فایز به خاطر آوری این بینوا را