دوش با صد عیش بودی، هر شبت چون دوش باد
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 دوش با صد عیش بودی، هر شبت چون دوش باد گر چو خونم با حریفان باده خوردی نوش باد
2 هر که جز کام تو جوید، باد، یارب! تلخ کام هر که جز نام تو گوید تا ابد خاموش باد
3 سرکشان را از رکابت باد طوق بندگی حلقه نعل سمندت چرخ را در گوش باد
4 میگذشتی با لباس ناز و میگفتند خلق: این قبای حسن دایم زیور آن دوش باد
5 گه گهی شبها در آغوش خودت بینم بخواب دست من روزی ببیداری در آن آغوش باد
6 تا هلالی لعل میگون تو دید از هوش رفت زین شراب لعل تا روز ابد مدهوش باد