ای شده مشغولِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1221

1 ای شده مشغولِ خویش هیچ گمان می بری کاین همه سرگشتگیت هست ز تن پروری

2 چند پرستی وجود در عدمِ انتظار میل مکن با وجود تا ز عدم بگذری

3 تو ز خریِ خودی تابعِ فرمانِ نفس هم نفسی با مسیح خر مپرست از خری

4 رهبرِ آنی که باز ره زنی ش می کنی راست نیاید به هم ره زنی و رهبری

5 دبدبه تا کی زنی بر سرِ بازارِ عشق جمله زبانی خموش چند ازین داوری

6 عشق ترا گر ز تو باز ستاند به کلّ هر چه نه عشق است آن از تو بماند بری

7 واسطه ی عاشقی جنبشِ دردی بود عاشقِ بی درد را عشق بود سرسری

8 درد بود آن که او در سفر آرد ترا تا به مراتب نفوس زیر قدم بسپری

9 تا بنگیرد ترا درد دوا نیست روی درد چو نازل شود ره به دوامی بری

10 کسرِ نزاری مکن گر سخنش عکسِ تست او زرهِ دیگرست تو زرهِ دیگری