ای دریده ز تو گل پیرهن خون از سلیم تهرانی غزل 578

1 ای دریده ز تو گل پیرهن خون آلود لاله را داغ تو تعویذ تن خون آلود

2 اختران بر فلک از گریه ی من رنگینند همچو دندان به درون دهن خون آلود

3 ماه عید است که گردیده نمایان ز شفق زخم شمشیر مرا بر بدن خون آلود

4 هر حبابی ز سرشکم به خم طره ی موج سر منصور بود در رسن خون آلود

5 مگذارید ز دستش که سر جم خورده ست جام را چیست وگرنه دهن خون آلود

6 نفس آغشته به خون خیزدم از سینه سلیم باد رنگین رود از این چمن خون آلود