ای قدت نازک نهال جویبار از هلالی جغتایی غزل 314

1 ای قدت نازک نهال جویبار چشم من لطف کن، برخیز و بنشین بر کنار چشم من

2 چشم مردم را غبار از گرد میباشد، ولی میبرد گرد سر کویت غبار چشم من

3 اشک من هر کس که دید از کار چشمم دست شست گوشه چشمی گرفت از دست کار چشم من

4 قطره خون بود کز دل داشت چشمم یادگار برکنار افتاد اکنون یادگار چشم من

5 گر بروی من، هلالی، سیل اشک آمد چه شد؟ تا چها آید هنوز از رهگذار چشم من؟