تو ساقی جان بخشی و عالم همه از قاسم انوار غزل 109

1 تو ساقی جان بخشی و عالم همه جامست وز باده نوشین تو عالم همه جامست

2 از جام تو یک جرعه بما ده، که زمین را گر زانکه نصیبست، هم از کأس کرامست

3 هرچند که ما عامی عشقیم درین راه بر جمله ذرات جهان لطف تو عامست

4 واعظ، که برقصست پس پرده پندار سودش نکند پند، که در بند عمامست

5 در دور رخش یک دل هشیار ندیدیم آنکس که نه مستست درین دور، کدامست؟

6 در کشتن عشاق بشمشیر چه حاجت؟ یک غمزه از آن نرگس مخمور تمامست

7 گفتی که: سلامی بفرستیم بقاسم از ذوق سلامت دل من دار سلامست