ای آنکه تویی سوار در هر هنری از کمال خجندی رباعی 37

1 کعبه کویش مراد است این دل آواره را با مراد دل رسان بارب من بیچاره را

2 دل دران کو رفت و شد آواره من هم می روم تا ازان آواره تر سازم دل آواره را

1 به کویت دل غلام خانه زادست چو سر بر در نهد مقبل نهادست

2 رقیب آزادگان را معتقد نیست که نادرویش اندک اعتقادست

1 ای ز صد گلبرگ نازکتر تنت بر تو لرزانتر گل از پیراهنت

2 از صبا چندان نشد بوی تو فاش پیرهن کرد این خطا در گردنت کار