ای درت کعبه ارباب نجات از جامی غزل 97

1 ای درت کعبه ارباب نجات قبلتی وجهک فی کل صلات

2 بر سر کوی تو ناکرده وقوف حاجیان را چه وقوف از عرفات

3 رفته آوازه قند تو به مصر کوزه خود زده بر سنگ نبات

4 غم عشاق تو آخر نشود انزل الله علیهم برکات

5 گر عبارت کند از میم دهانت آید از چشمه میم آب حیات

6 می کشی هر طرف آن حلقه زلف بس کن ای باد صبا زین حرکات

7 جامی از درد تو جان داد و نگفت فهو ممن کتم العشق فمات