ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته از عراقی غزل 234

1 ای جمالت برقع از رخ ناگهان انداخته عالمی در شور و شوری در جهان انداخته

2 عشق رویت رستخیزی از زمین انگیخته آرزویت غلغلی در آسمان انداخته

3 چشم بد از تاب رویت آتشی افروخته چون سپندی جان مشتاقان در آن انداخته

4 روی بنموده جمالت، باز پنهان کرده رخ در دل بیچارگان شور و فغان انداخته

5 دیدن رویت، که دیرینه تمنای دل است آرزویی در دل این ناتوان انداخته

6 چند باشد بی‌دلی در آرزوی روی تو؟ بر سر کوی تو سر بر آستان انداخته

7 بی‌تو عمرم شد، دریغا! و چه حاصل از دریغ؟ چون نیاید باز تیر از کمان انداخته

8 مانده‌ام در چاه هجران، پای در دنبال مار دست در کام نهنگ جان ستان انداخته

9 هیچ بینم باز در حلق عراقی ناگهان جذبه‌های دلربایی ریسمان انداخته؟