گل رویت عرق کرد از می ناب از هلالی جغتایی غزل 37

1 گل رویت عرق کرد از می ناب ز شبنم تازه شد گل برگ سیراب

2 بناز آن چشم را از خواب مگشای همان بهتر که باشد فتنه در خواب

3 تعالی الله! چه حسنست اینکه هر روز دهد سر پنجه خورشید را تاب؟

4 ز پا افتادم، آخر دست من گیر همین گویم: مرا دریاب، دریاب

5 چو در سر میل ابروی تو دارم سر ما کی فرودآید بمحراب؟

6 بهاران از در می خانه مگذر عجب فصلیست، جهد کرده دریاب

7 هلالی، می بروی ماهرویان خوش آید، خاصه در شبهای مهتاب