با تو رازی‌ست از حکیم نزاری قهستانی غزل 1327

1 با تو رازی‌ست مرا از دگران پنهانی عاشقِ زار توام ماه‌رخا تا دانی

2 چشمِ خون ریز تو کشته‌ست منِ مسکین را دادِ من راستی آن است کزو بستانی

3 جان و دل هر دو ندارند محلی برِ تو کی میسّر می‌شود این کار بدین آسانی

4 یک‌دمی با دمِ ما ساز و گرچه ممکن نیست کاین آتشِ سوزان به دمی بنشانی

5 شیوهء من چه بود شیفته کاری در عشق چه بود غایتِ معموریِ من، ویرانی

6 گو چنین باش من و صحبتِ اوباش و رنود هم برین بی سری اولاتر و بی سامانی

7 من بر آنم که ز عهدِ تو نگردانم سر آسیا بر سرِ من گر به جفا گردانی

8 عشق از آن خانه برانداز کند خودبین را تا برون آردش از ورطه ی نافرمانی

9 سپر از غمزه ی مستِ تو بیندازد چرخ با دو ابرویِ تو خود کس نکند پیشانی

10 زهره خواهد که بر آهنگِ نزاری تا روز همه شب بر سرِ کوی تو کند شب‌خوانی