ای علم هستی ما با تو پست از جامی هفت اورنگ 5

1 ای علم هستی ما با تو پست نیست به خود هست به تو هر چه هست

2 ذات تو هم هستی و هم هست کن هست کن عالم نوی و کهن

3 هست تویی هستی مطلق تویی هست که هستی بود الحق تویی

4 هر چه نه هستی به سرای مجاز باشدش البته به هستی نیاز

5 آنچه نه محتاج به کس هستی است بر همه کس زانش زبردستی است

6 نام و نشانت نه و دامن کشان می گذری بر همه نام و نشان

7 پست و بلند از کرمت بهره مند با تو یکی نسبت پست و بلند

8 با همه چون جان به تن آمیزناک پاک ز آلایش ناپاک و پاک

9 چشم مشبه ز جمال تو کور عقل منزه ز کمال تو دور

10 ناقه تنزیه چو تنها فتاد پای ز معموره به صحرا نهاد

11 حادی تشبیه چو محمل براند رفت به معموره و در گل بماند

12 ای ز تو معموره و صحرا همه بود تو هم بی همه هم با همه

13 در تو نیند این دو صفت جز به هم چون ننمایند تجاوز به هم

14 هست ز تنزیه تو تشبیه تو نیست جز این غایت تنزیه تو

15 نور بسیطی و غباریت نی بحر محیطی و کناریت نی

16 نیست کناریت ولی صد هزار گوهرت از موج فتد بر کنار

17 موج تو بود آن که شدی جلوه گر در خود و بر خود به هزاران صور

18 در تتق ذات تو هر سر که بود روی در آیینه علمت نمود

19 صورتشان عکس نما شد ز ذات ذات ز تکرار صور شد ذوات

20 انجمن جمع همه عالم است رونق آن انجمن از آدم است

21 با تو خود آدم که و عالم کدام نیست ز غیر تو نشان غیر نام

22 گر چه نمایند بسی غیر تو نیست درین عرصه کسی غیر تو

23 کیست به پیدایی تو در جهان مانده ز پیدایی خویشی نهان

24 تو همه جا حاضر و من جا به جای می زنم اندر طبلت دست و پای

25 چون فتم از پای مرا دستگیر انت نصیری و الیک المصیر