باز ای مطرب حدیثی در میان از همام تبریزی غزل 180

1 باز ای مطرب حدیثی در میان انداختی فتنه‌ای در مجلس صاحب‌دلان انداختی

2 راز ما را فاش کردی در میان خاص و عام وین حکایت در زبان این و آن انداختی

3 عارفان را با پری‌رویان کشیدی در سماع بلبلان مست را در گلستان انداختی

4 ای نگار سرو قامت تا به میدان آمدی با تو هر عاشق که آمد در میان انداختی

5 فتنه را بیدار کردی زان دو چشم نیم خواب گفت و گوی عشق بازی در جهان انداختی

6 گرچه انسانی خدا از نور پاکت آفرید همچو عیسی عالمی را در گمان انداختی

7 تا که بشنیدیم بویی های و هویی می‌زدیم روی بنمودی و ما را از زبان انداختی

8 عشق نگذارد که شب‌ها دیده را برهم نهیم خواب‌ها را بر سر آب روان انداختی