از جور و ستیز تو بهر بیهده از ازرقی هروی رباعی 95

1 عشن تو مرا توانگری آرد بر از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر

2 با عشق توام عیش خوشست ، ای دلبر آری ز توانگری چه باشد خوشتر ؟

1 آن شد که ترا رفت همی با ما ناز و آن شد که مرا بود بروی تو نیاز

2 ما ناز تو و نیاز خویش ، ای پرساز بر سنگ زدیم و صبر کردیم آغاز

1 بوقت صبح یکی نامه ای نوشت بهار بدست ابر بسوی صبای عنبر بار

2 شگفت و خوب یکی نامه ای ، که هر حرفی ازو شگفتی و خوبی همی نمود هزار