تو آن نه ای که جفای تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 356

1 تو آن نه ای که جفای تو دل بیازارد هلاکت غم تو جان رفته باز آرد

2 بدهر چون شب هجر تو نیست پاینده اگر هزار چو یلدا شب دراز آرد

3 چه حاجتست باکسیر کاوزرنابست مسی که آتش عشق تو در گداز آرد

4 اگر که صرصر عشقت بباغ و دشت وزد نه سرو کوه که باشد باهتزاز آرد

5 از آن بدار کند عشق تو سر منصور که کشتگان تو در حشر سرفراز آرد

6 بیا و پرده برافکن بتا تو در فرخاز که سومنات به پیش توبت نماز آرد

7 مگر مدیح علی مینوشت آشفته که خامه اش همه اشعار دلنواز آرد